Roy en Anita.

26 december. 1 jaar geleden. Vandaag precies 1 jaar geleden begon onze stap naar het wilde westen. ’s Morgens Marlies op het vliegtuig gezet. Gerco moest nog even blijven werken, die ging pas de 29e. Rare dagen volgden. Nog niet eerder van elkaar geweest. Gepland om al te gaan was er ook nog niet. Dit was slechts oordelen of Nicaragua wel wat voor ons was. Maar zoals jullie weten werd die vakantie een werkvakantie door eerst het hostel en later dus het restaurant. Onze droom begon sneller dan verwacht en we leven vaak nog steeds in een roes. Ook hier werken we hard, maar dit hier is van ons en zakendoen gaat hier wel vaak makkelijker als in NL. Ware het niet dat wij ons natuurlijk ook heel erg aan hebben moeten passen. Je zit toch in een andere cultuur. Het armste land van Latijns Amerika. Een land zeker 20 jaar terug in de tijd, al heeft de jeugd hier wel een mobieltje. Neem ook de muziek. Heerlijk, om de platen waren we vroeger op dansten hier gewoon de hele dag te horen. Abba, Bee Gees, Donna Summer, ze zijn hier helemaal hot! Naast alle overheerlijke Salsa natuurlijk. Zitten we van de week een hapje te eten bij een ander restaurantje, ja, dat doen we ook wel eens, komt de volledige “best of” van Roy en Anita voorbij! Inderdaad … die van 2 Unlimited! Helemaal gek zijn ze er op. Aannemen dat dit gave bandje uit Nederland komt willen ze niet. Alles wat Engels klinkt moet wel uit de Verenigde Staten komen. En Una paloma blanca zingt iedereen hier ook mee.
Afijn. Kerstavond was hier heel goed, leuk gedraaid. Hele leuke sfeer. Iedereen op straat wenst elkaar een fijne kerst, superleuk. Met oud en nieuw hebben we besloten dicht te gaan. We gaan lekker met zijn tweeen een paar dagen aan het meer van Apoyo zitten. Boek mee, zwembroek mee. Oud en nieuw op zn ons. Lekker even rust. Hadden we wel verdiend vonden we.
Lieve mensen, maak er allemaal een schitterend feest van. En voor iedereen alle goeds en gezondheid voor alweer 2010. Prospero año nuevo!