Si ! Finalmente !

Na het zoveelste telefoontje naar Managua was het dan eindelijk vandaag zover. Onze cedula’s (verblijfsvergunningen) waren nu dan wel klaar.
Dus weer naar Managua maar deze keer met de langverwachte pasjes terug. Hoeven we daar ook niet meer over na te denken.
Maar natuurlijk is er meer gebeurt de afgelopen tijd. Gerco doet iedere dag trouw de boodschappen op de markt en hij vind het nog leuk ook.
En Marlies was natuurlijk jarig. Weliswaar op onze vrije woensdag, wat het personeel er niet van weerhield om op dinsdagavond op zijn Spaans Marlies toe te zingen en bloemen te geven. De taart ontbrak natuurlijk ook niet. Op woensdag kreeg Marlies als avondeten eindelijk weer eens een snavelmaaltijd. Zo lang geleden, een lekker stukje kaas, een zongedroogd tomaatje en pesto vergezeld van een lekker wijntje, maar deze zaken zijn dan ook niet makkelijk te vinden hier.
Wat een grote tegenvaller was van de week was dat de huurders van ons huis uit Nederland zeer snel vertrekken en het huis dus leeg komt. Moeten we dus wel als een gek een nieuwe huurder vinden dan wel het huis verkopen. Dit baart ons best wel zorgen omdat een paar maanden huis leeg er een beetje teveel in gaat hakken. Dus makelaars mailen, evenals verhuurders, dat valt even niet mee.
Mocht iemand dus nog een koper weten voor een zeer scherp geprijsd huis in Stadspolders Dordrecht, of een huurder (slechts 1270 euro voor een 5 kamer woning incl. gas, licht, internet, water en alle belastingen) … laat het ons aub weten
Nog iets mafs uit Nederland: krijg je hier in Granada opeens een blauwe envelop bezorgd…een dwangbevel van de koningin, pfffffffffffffff…wat is dat nu weer. Uiteindelijk hadden betalingen elkaar gekruist maar als je brieven naar Nicaragua gaat sturen duurt dat even he, mijnheer de belastinginspecteur. Niks aan de hand dus, maar toch maar even een telefoontje naar Nederland gepleegd. Leuker konden wij het niet maken.
De zaken gaan zo, zo, de ene dag is het heel goed, de andere dag gewoon slecht, maar gelukkig hebben we spaarlampen. Moeten we ook maar even uitleggen. Die dingen hebben we hier gekocht en het zijn dus Nica-lampen. Nou dat blijkt. In de bar boven hangen er in de wijnflessen om precies te zijn 22, die de ene dag wel werken, en de dag erna niet. Niks verwisselen, de volgende dag lijken er weer een paar anderen kapot die na twee dagen weer werken. Werkt dus best besparend, die spaarlampen.
Verder hebben we van de week weer een andere burgemeester over de vloer gehad. Zeer goed verterend en vol van lof over zijn dorp in Honduras zijn we ook bij hem uitgenodigd.
Hadden we ook nog 54 dokters over de vloer die afgelopen dinsdag voor een topomzet zorgden. Echt supergoed. Een groep artsen uit diverse landen van de wereld zijn hier tijdelijk om iedere dag vrijwillig in Rivas in het ziekenhuis operaties etc. te doen. En die kwamen dus met zijn allen hier even het diner nuttigen. Is supergoed gegaan. Nooit eerder hadden we een groep van deze grootte maar binnen een uur had iedereen eten en was ook iedereen supertevreden over de kwaliteit van zowel het eten als de service. We doen ons best. Straks ook weer met de karaoke. Gaan we “We are the World” er maar weer eens ingooien. Het lijflied van Nuestro Mundo, wat dan ook door iedereen gezongen word. ’t Is tenslotte onze wereld, niet? Saludos !